مسیریابی و پروتکل های مسیر یابی (سری اول )
مقدمهبرای برقراری ارتباط بین یک مبدا و مقصد به مکانیزمی نیاز است تا اهداف اساسی هر پروتکل مسیریابی محقق گردد . این اهداف
عبارت از بیشینه ساختن کارایی شبکه و کمینه کردن هزینه شبکه با توجه به ظرفیت آن است .
سیکل مسیریابی به شرح زیر دنبال باید گردد.
تولید مسیر : مسیرها را مطابق با اطلاعات جمع آوری و توزیع شده از وضعیت شبکه تولید می کند.
انتخاب مسیر : مسیرهای مناسب را بر اساس اطلاعات وضعیت شبکه انتخاب می کند.
ارسال داده به جلو : ترافیک کاربر را در امتداد مسیر انتخاب شده به جلو ارسال می کند.
نگهداری مسیر : که مسئول نگهداری مسیر انتخاب شده می باشد.
تعریف مسیر یابی : مکانیزمی است که به وسیله آن ترافیک کابر به صورت مستقیم یا با واسطه شبکه از مبدا به مقصد هدایت شود
پارامترهای مسیر یابی : تعداد گام ، تاخیر ، توان عملیاتی ، نرخ ریزش ، استحکام و هزینه و ...
دسته بندی الگوریتم های مسیریابی
ایستا : الگوریتمهایی که هیچ اعتنایی به شرایط توپولوژی شبکه و ترافیک ندارند.
پویا : الگوریتمهایی که طبق آخرین شرایط توپولوژی شبکه و ترافیک مسیر یابی می کنند.
روش ارسال سیل آسا (flooding)
تعریف : این روش که برای ارسال بسته های همگانی کاربرد دارد سریعترین الگوریتم برای ارسال اطلاعات به شمار می رود.
مزایا: در چنین حالتی این تضمین وجود دارد که اولآ هر بسته ی اطلاعاتی به تمام مسیرهای زیر شبکه خواهد رسید ، دوما سریعترین الگوریتم مسیر یابی است.
معایب : اگر قاعده بر این باشد که همه ی مسیریابها یک بسته ی نوع فراگیر تمام خروجی های خود ارسال کند ممکن است پس از
چند لحظه خودشان آن بسته را دریافت کرده وچون مجددا آنرا روی خروجی های خود ارسال می کنند این عمل تا بینهایت ادامه خواهد یافت.
پرتوکل های مسیریابی پویا
1- بردار مسافت Distance Vector)): در این پرتوکلها مسیریابها فاصله ی خود را تا مسیریابهای همسایه ی خود می شناسد ودر فواصل زمانی مشخص اطلاعات (جداول مسیر یابی)
را به مسیریاب های همسایه ارسال می کند.
مزیت : مزیت این روش در حجم پردازش کم آن می باشد.
عیب : عیب آن کند بودن انتشار اطلاعات یا به عبارت دیگر عدم همگرایی سریع جداول مسیریابی (شمارش تا بینهایت) در هنگام خرابی یک کانال ارتباطی می باشد.
ادامه دارد...